Привет! Это опять я, Вера. Мы тут размышляли с Ральфом (если вы ещё помните, это мой лучший друг - спаниель) и я хочу представить на ваш суд результаты этих размышлений. Вот они:
Қаламыздың көркі қоқыстар. Шынында да қайда көз жүгіртсекте айнала толы қоқысқа. Әсем көшелеріміздің көркіне қарасаң еріксіз көзіңе жас келеді. Қаламыздың осындай күйге дұшар болуына кімдер кінәлі? Тұрғындар ма? Әлде билік басындағы көкелеріміз бе?
Міне, арайлана, алтынға малынған күзде келді. Күн қысқарып, түн ұзарды, елдің бәрі қыс қамына кірісіпте кеті. Биылғы күз ерекше жылы. Кей-кейде ғана апталар арасында аспанды бұлттар басып жаңбыр сіркіреп қояды. Маған күз мезгілі ұнайды, несімен деген сұрақ қойсақ? Айтар едім; әсем көркімен,таңғы қырауымен, аңқыған таза жұпар иісімен және алтынға малынған ағаштарымен. Қараудан көзің талмайды.
